Even kort maar krachtig een tussendoortje om bij te blijven

Woensdag 19 september 2018 Na het ontbijt vertrokken van camping Dorcas in Debrecen Hongarije. Bij het betalen zei de juffrouw dat ik 5% korting zou krijgen op mijn Camping pas, maar toen ik de nota narekende bleek dat zij de korting niet verwerkt had. Nou ja we hebben het dan wel over een bedrag van (omgerekend) 2,00 euro, dus ik ben maar niet terug gegaan. Trouwens om bij camping Dorcas te komen heb ik een oud reisverslag van 2012 na gelezen voor het adres en wat denk je, blijkt ene Sandra Leijen in 2012 aan mij beloofd te hebben dat ze voor mij zakdoekjes met initialen zou borduren en deze zou ik krijgen bij thuiskomst. Jammer nooit gezien natuurlijk. Laat in de avond aangekomen op de camping in Sandomierz Polen. Ik was hier al een paar keer geweest in 2012 en 2013. De zelfde man zat er nog als toen en hij herkende mij direct. Leuk hoor. Mooi plekje gezocht en meteen gaan slapen want het was al erg laat geworden. Donderdag 20 september 2018 Bij het opstaan bleek ik omringd van Nederlanders (sorry ik overdrijf weer het waren maar twee campers), gezellig hoor. Overdag een rondje gemaakt in Sandomierz en meteen boodschappen gedaan. Die grote markt aan de overkant van de camping was er nog, alleen kon je natuurlijk weer nergens parkeren. Op het terrein zelf kon het niet omdat er slagbomen waren en bij een grote supermarkt werd ik ook weggestuurd omdat de klanten dan niet konden parkeren. Ja wat wil je met zo’n grote Panda he. In de avond had ik even een praatje met Peter en Willy uit Bergschenhoek (je weet wel waar Martin op kamers heeft gewoond in zijn studietijd op de TU en waar nu Sluyter Logistics is gevestigd omdat ze uit Rotterdam weg moesten) en we hebben wat gedronken. Voor het naar bed gaan de koppelsituatie alvast weer voorbereid, dat scheelt weer een boel werk op mijn nuchtere maag. Vrijdag 21 september 2018 Na net ontbijt Peter en Willy gedag gezegd, zij zouden ook op de zelfde dag vertrekken. Peter vroeg of hij ook mee mocht lezen op “Reislogger” nou ik vond het prima er staan toch geen geheimzinnige dingen in. Jammer dat hij een verkeerd e-mailadres had gegeven, daarom kreeg ik het niet goed in Reislogger. Na wat experimenteren en wat test mailtjes kwam er één niet meer terug met een foutmelding dus heb ik dat e-mailadres maar ingevuld en bingo even later had Peter de link aan geklikt. Vandaag naar Camping Rozalin in Rozalin (vlak bij Warschau). Leek in eerste instantie een hele mooie camping en dat was het eigenlijk ook, maar er bleek op het zelfde terrein ook een heel groot dorpshuis te staan. Nou dat heb ik geweten want er werd zowel op vrijdag avond als op zaterdag avond een soort sport en spel feest gehouden met enorm veel kabaal en muziek waar je alleen de bassen van hoorde en dat tot ‘s nachts half drie. In eerste instantie was ik van plan om dan maar te verhuizen naar een camping in Warschau zelf, maar ze waren de snelweg aan het vernieuwen (omdat het een tolweg moet worden) en daardoor moest je ongeveer 30 km omrijden om op de snelweg naar Warschau te komen. Dus besloot ik maar om dat niet te doen en nog één nachtje te blijven. Zaterdag 22 september 2018 Vandaag een tochtje naar Warschau gemaakt. Was door het omrijden toch wel een eind om er te komen. Ben eigenlijk geen bijzondere dingen tegen gekomen die vermeld zouden moeten worden, behalve dan dat de Polen zich waar dan ook totaal niets van snelheid borden/beperkingen aan trekken en dat zij aan alle kanten inhalen zowel links als recht en af en toe heb je het gevoel dat ze zelfs van boven komen want dan rijd er plotseling weer iemand voor je die je niet hebt zien aankomen. Zoals de foto op Fasebook laat zien heb ik wel uitstekend gegeten bij de Pizzahut. Was alleen wel een beetje teveel dus ik heb de patat maar niet opgegeten. Toen ik op de camping terug kwam waren ze alweer voorbereidingen aan het doen voor het feest in de avond. Het zal me weer een klap geven. Ik had gister bij het inspecteren van de sanitaire voorzieningen een wasmachine ontdekt waar je geen muntjes in hoefde te gooien, dus ik maar weer even een was gedraaid. Jammer er was geen droogtrommel, maar de wasmachine had goed gecentrifugeerd en daardoor was de was toch al wel redelijk droog. Ik heb de was toen maar in de camper opgehangen want het dreigde te gaan regenen en dan zou het natuurlijk niet droog worden. Zondag 23 september 2018 De was is op mijn lange broek na droog en omdat ik in de ochtend de kachel even aan doe heb ik de reeds droge was op hangertjes in de kast gehangen want daar wordt het altijd erg warm als de kachel aan staat en dan kan het nog wat verder drogen voor het geval het nog wat klam is. Mijn broek heb ik op bed gelegd en ik zie wel wanneer die droog is. Zo vandaag weer vertrokken naar Eurocamping in Suwalki Polen. Het is erg stil op de camping want ik stond alleen en het was zo koud dat ik mijn lange broek (die inmiddels droog was) heb aangetrokken. In de middag een rondje Suwalki gemaakt, maar helaas niks bijzonders alleen een enorm winkelcentrum dat niet in verhouding stond tot het dorp. Daar zou ik morgen als ik weer verder ging even een kijkje gaan nemen omdat ik toch brood nodig had. In tussen een leuk restaurant opgezocht en ben daar gaan eten, lekker zacht vlees met champignons, patat en diverse groenten waarvan ook bietjes zoals ik ze lekker vind. (zie foto Fasebook) Dit alles incl. 0,5 ltr bier (omgerekend) 6,86 euro Maandag 24 september 2018 Zo ik ga maar weer verder richting Vilnius Litouwen. Voor het verlaten van het dorp Suwalki heb ik een poging gedaan om het winkelcentrum te bezoeken, maar zoals gewoonlijk was er binnen een straal van 1 kilometer geen parkeerplek te vinden waar ik met de combi kon staan. Dus maar weer door gereden misschien was er in Vilnius wel iets te vinden. In Vilnius aangekomen zou ik op een parkeerterrein dat stond aangegeven als camperplaats gaan staan. Het staangeld was 0,30 euro per half uur en je moest betalen als je weg ging. Bij de entre was het heel lux je ging op de foto en dan kwam je kenteken automatisch in de parkeer automaat. Alleen het toilet dat op de parkeerplaats stond was te goor om zelfs maar dichter dan een meter nabij te komen. Verder waren er geen sociale voorzieningen. Toen ik eenmaal stond realiseerde ik mij dat ik op deze manier geen uitstapjes met de Panda kon maken want deze stond sowieso niet geregistreerd omdat ik aan de achterzijde van de Panda de witte kentekenplaat met het kenteken van de camper heb gemonteerd en als ik de Panda wel zou gebruiken weet ik niet of de slagboom wel open gaat en als dat wel het geval is, dan moet ik iedere keer bij het uitrijden betalen. Na 32 minuten, ik moest dus 0,60 euro betalen, heb ik besloten toch maar naar een camping te gaan want dat is toch altijd prettiger dan een parkeerplaats waar ook het gewone publiek parkeert. Daardoor ben ik bij Landgoed de Harmonie in Trakai Litouwen terecht gekomen. In eerste instantie had ik het adres ingevoerd in de TomTom en daardoor kwam ik uiteindelijk in een onbegaanbaar bos terecht. Toen ik wilde keren bleek de bosgrond te zacht en kwam ik in de middel of noware in een vrij dicht bos vast te zitten. Hij wilde niet meer voor- nog achteruit. Ik heb de Panda losgekoppeld en deze kon ik nog wel vrij redelijk achteruit rijden tot wat stevigere grond. De camper wilde in eerste instantie niet loskomen, maar na wat keren heen en weer gewiebeld te hebben kon ik mijn stelplaten (dat zijn een soort bruggetjes om de camper waterpas te zetten) onder de voorwielen krijgen en kreeg ik de camper net genoeg uit de kuilen die ik inmiddels veroorzaakt had. Daarna langzaam achteruitrijdend kwam de camper weer op de zelfde hardere grond als de Panda en kon ik weer koppelen. Toen alles weer in beweging was heb ik in de TomTom de coördinaten van de camping ingetikt en toen bleek dat de camping nog een behoorlijk stukje verder was dan waar ik nu stond. Het regende en de weg naar de camping bestond alleen maar uit zand omdat ze met de weg bezig waren. Zolang ik in de eerste versnelling bleef rijden ging het nog wel, alleen de plassen waren verraderlijk omdat je niet kon zien hoe diep hij was. Uiteindelijk na 5,5 km zandweg kwam ik bij de camping aan en natuurlijk het hek was dicht. Terwijl ik een tijdje stond te overpeinzen wat ik zou doen kwam er een man naar buiten en toen ik vroeg of ik op de camping kon staan, bleek hij gesloten te zijn per 15 september. Toen heeft hij zijn baas (een Nederlander) die voor nieronderzoek in Nederland is gebeld en mij de telefoon gegeven. Ik kreeg toen te horen dat de camping gesloten was, maar toen ik vroeg of ik dan tenminste één nachtje kon blijven omdat die man en de zuster van de eigenaar ook aanwezig was. De eigenaar gaf toen toestemming om te blijven zolang als ik wilde en toen moest ik de telefoon weer aan de medewerker terug geven. Zo doende sta ik nu zo als gebruikelijk weer in mijn uppie op een hele grote camping en ik mag net zo hard schreeuwen als ik wil. Ik denk dat ik hier twee nachten blijf en morgen de plaatsen Trakai en Vilnius onveilig ga maken.