De rillingen lopen over je rug Brrrrrrrrrrrrrrrrrr

Dinsdag 25 september 2018

Vannacht was het erg koud, zo koud zelfs dat de vorstbeveiliging van de watertank en geiser open is gegaan de al het water weg is gelopen. Nou het regende vannacht ook al dus een lekkere bende rond de camper toen ik naar buiten ging. Water maar weer gevuld want dan kon ik weer koffie zetten en dat is belangrijk.

Na het ontbijt eerst maar naar Trakai gereden. De man van de camping had gezegd dat ik beter rechtsaf kon gaan om de ellende mat de zandwegen van gister te voorkomen. Als je naar rechts ging was de weg harder. Dat klopte want dit was best te doen. Op de TomTom de plaats gemarkeerd want ik wilde het natuurlijk op de terugweg wel weer terug vinden, want in het grote bos verdwaal je erg gemakkelijk.

In Trakai aangekomen stierf het van de Japanners omdat er in die plaats één kasteel stond (zie foto) en een stukje verderop in de straat stond een bordje “Panorama” linksaf naar boven. Ik naar boven gereden maar boven aangekomen stond je alleen maar tegen bomen aan te kijken en zag je verder niks terwijl je eigenlijk verwachtte over het meer te kunnen kijken. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat ik de enige sufferd was die er in trapte.

Oké na een mooie foto van het kasteel gemaakt te hebben op naar Vilnius. In Vilnius op Internet gekeken waar wat leuke dingen stonden om foto’s voor de herinnering te maken. Leuk hoor dan zet je Google-maps aan om naar de volgende bezienswaardigheid te rijden, is het volgens Google-maps ongeveer 5,5 kilometer verderop. Blijkt als je aangekomen bent dat het om de hoek is (300 mtr) van de vorige waar je vandaan kwam. Dank je wel Google-maps, ik weet mijzelf ook wel bezig te houden hoor daar heb ik Google-maps niet voor nodig.

Maar goed al met al toch wat foto’s kunnen maken en daarna boodschappen gedaan. Bij terugkomst op de camping wilde ik alvast de Panda aankoppelen aan de camper zodat ik dat niet meer in de ochtend hoefde te doen, bleek dat ik mijn slimme touw waarmee ik de dissel omhoog hield zodat ik rijdend de dissel op de trekhaak kon plaatsen, op de vorige camping was vergeten en zat ik nu zonder. Voor de mensen die het niet snappen even in het kort: in het begin moest ik de Panda steeds heen en weer duwen om de dissel goed op de trekhaak te krijgen. Dit koste zoveel energie dat ik een touw had gemaakt om vanaf de daklijst de dissel omhoog te houden zodat ik al rijdend precies boven de trekhaak uit kwam en niet meer hoefde te duwen (zie later gemaakte foto). Dit jaar heb ik truc twee bedacht en trek ik vlak voor ik bij de trekhaak ben aan één touw zodat de dissel ophoog komt en dan kan ik hem zo over de trekhaak heen laten vallen zodat hij in een keer vast zit. Lekker handig maar als je zo stom bent om het te laten liggen dan ben je gesjochten. Gelukkig had ik in de kofferbak een aantal spanbanden met haken liggen dus heb ik met een beetje improvisatie een nieuw setje gemaakt zodat ik de truc kan blijven uitvoeren. Natuurlijk moet ik nu dubbel opletten dat ik het niet opnieuw vergeet want dan heb ik helemaal niks meer.

Woensdag 26 september 2018

Vandaag landgoed de Harmonie in Trakai weer verlaten. Toen ik vanmorgen naar buiten ging gleed ik meteen op mijn kont want het trapje was bevroren en er lag een ijslaagje op van een halve centimeter en ik moest ook de ramen krabben. Gelukkig had ik de kachel op 15 graden gezet anders was de vorstbeveiliging weer in actie gekomen en zou ik er weer 100 ltr water in moeten gooien. Vandaag op weg naar Camping Chill & Gril in Daugavpils (Letland). Nou daar aangekomen was ik gauw klaar hoor, wat een vieze bende. De slagboom was zelfs te vies om omhoog te doen. Ik ben er opgelopen en ook meteen weer er af.

Het was nog redelijk vroeg dus besloot ik om maar meteen door te rijden naar de volgende geplande camping in Salacgriva aan de kust boven Riga. Dat kwam ook mooi uit want dan kon ik meteen in Riga eten. Nou het eten smaakte mij wel, ik heb een kruimelpizza gegeten met een cola want ik moest nog een heel eind rijden.

Bij Camping Jurasdzeni in Salacgrivas Letland aangekomen bleek ik natuurlijk weer alleen te zijn. Zullen er soms maar weinig gekken zoals ik zijn die met dit weer door Europa trekken. Het is een camping die meteen aan de kust ligt met een eigen strand (zie foto). Het stormde vreselijk toen ik aankwam en het meest ideale plaatsje voor mij (vlak naast de Sociale voorzieningen) stond natuurlijk recht op de wind, volgens de eigenaresse van de camping 18 mtr per seconde. Ik wiebelde aldoor heen en weer, dus heb ik een ander plekje gezocht waar ik nog enige beschutting had van een boom. Het wiebelen is nu in ieder geval veel minder en nog steeds dicht bij de toiletten en douche.

Na het eten van een paar tomaatjes wilde ik mijn laptop (die ligt op bed van de boven-slaper) pakken en toen bleek die helemaal nat te zijn en ook nog een boel andere dingen want ik gebruik het boven bed altijd als opbergruimte. Na onderzoek bleek dat de storm het dakluik van de boven-slaper er af had gewaaid. Ik direct een rondje camping gemaakt met mijn winterjas aan maar dat was nergens meer te vinden. Wat heb ik daar nu weer aan. Kan er dan niks goed gaan? Ik heb maar een klein tentje dat ik vorig jaar gevonden heb onder het luik op bed gelegd met een kapperscape er overheen om de nattigheid van de regen wat op te vangen en als het morgen hopenlijk droog is maar verder kijken wat ik voor oplossing kan bedenken. Op dit moment is het pikken donker en het regent en het stormt dus kan ik nu toch niks doen. Alleen de lekkage in de gaten houden, zo komt het natuurlijk weer mooi uit dat ik toch elk uur wakker ben om te plassen, dus meteen elk uur kan controleren. Gelukkig regende het niet zo hard en een uurtje later stopte het met regenen.
De hele nacht gecontroleerd maar het bleef gelukkig droog.

Donderdag 27 september 2018

De vrouw van de camping kwam vragen of alles goed ging en ik vertelde haar wat er gebeurd was. Gelijk vroeg ik haar (omdat de lucht op dat moment mooi blauw was) of het verder droog zou blijven, maar nee hoor laat in de middag zou het weer gaan regenen en de wind zou nog harder gaan waaien. Ik zei dat ik het jammer vond want ik had twee nachten willen blijven maar dat ging nu natuurlijk niet want het dak moest dicht. Op mijn verzoek heeft ze een bedrijfje net onder Riga (dat ligt een stukje terug richting Litouwen, opgezocht een meteen gebeld om te vragen wat de mogelijkheden waren. De man gaf aan dat hij wel een dakluik had én van 40 cm en één van 50 cm in het vierkant. Ik schatte ruw en dacht dat die van 40 cm wel zou passen.

Ik nam afscheid van de vrouw en wilde haar betalen, maar ze wilde geen geld van mij aannemen want ze vond het veel te zielig. Ook niet na aandringen, toen heb ik haar maar een kus gegeven en haar bedankt.

Bij het bedrijf aangekomen stond ik voor een vaste deur, niemand aanwezig. De vrouw van de camping had ook het telefoonnummer van de man op het briefje gezet, dus ik bel de man. Bleek dat het nog een half uur zou duren tot hij er was. Nou ja wat moet je, je kunt niet anders doen dan wachten. Inderdaad na een half uur kwam hij aan en ging meteen meten. Het dakluik bleek 48 cm te zijn dus hij vertelde dat het niet ging passen. Ik zei nee die van 40 cm niet maar je kunt toch het gat groter maken zodat die van 50 cm wel ging passen, hij steunde en kreunde en knikte ja dat kon natuurlijk ook. Aan zijn houding kreeg ik de indruk dat hij er niet veel zin in had, maar ja ik was de enige dus druk had hij het niet. Oké om een lang verhaal kort te maken, hij moest twee campers uit de werkplaats rijden en toen kon ik er in. Nou dat verhaal kun je wel proberen korter te maken, maar toen ik eenmaal binnen stond zei hij, jij blijft maar hier maar ik ga eerst eten en ben over een half uur weer terug en daar sta je dan helemaal alleen in een werkplaats.

Na een half uur was hij weer terug en begon gereedschap uit te zoeken en ging aan de slag. Ik stond mij kapot te ergeren want de telefoon ging om de vijf minuten en na een half uur kwam er een buurman waarmee hij eerst nog eens een half uur in het kantoor ging zitten ouwehoeren.
Daarna ging de buurman ook nog even mijn camper in en terwijl de man van de werkplaats telkens zijn schoenen uittrok als hij op de bank of het bed moest staan, stapte de buurman gewoon met zijn schoenen aan op mijn bed. Pas nadat ik hem verzocht om dat niet te doen, trok hij ze uit en verontschuldigde zich maar hij wou gewoon even helpen.

Uiteindelijk kon ik weer vertrekken met een groter dakluik zonder hor en gordijntje, nou ja het regende tenminste niet meer in.

Ik besloot maar niet meer terug naar boven te gaan richting Estland want het weer was daar echt bar en boos dus zoals eigenlijk na Estland gepland terug naar Litouwen naar de camping van Daiva en Kees waar ik al twee keer eerder heb gestaan.

Aangekomen op camping Lithuania (Daiva & Kees) in Pajiesmeniai Litouwen, werd ik met open armen ontvangen. Kees had al aan Daiva aangegeven dat ik een dezer dagen wel weer zou kunnen komen want hij volgt mij op Reislogger. Natuurlijk was het van beide kanten leuk om elkaar weer te zien en ik kon op mijn vertrouwde plekje staan waar ik voorgaande twee keer ook heb gestaan. Ze noemen het een Eco-camping en dat is het leuke dat ze alles zelf proberen te doen, zelf fruit en groente verbouwen en Daiva is de creatieveling die alles op haar eigen manier wil op vrolijken.
Het is hier altijd erg gezellig en heel ontspannen. Daiva is op dit moment druk om de vloer van het recreatiehuisje op te knappen met een mozaïek vloer van tegels die ze cadeau heeft gekregen en Kees maakt de tuin alvast weer winterklaar.

Vrijdag 28 september 2018

Vandaag een rondrit gemaakt naar de plaatsjes Siauliai, Panevezys en Birzai. In het laatste plaatsje was volgens Kees een uitstekend restaurant waar je heerlijk kon eten. Nou ik kan je vertellen hij had gelijk. Ik bestelde daar als voorgerecht een Spiced Thai soep en die was lekker maar ook erg heet en dat kwam niet alleen door de kruiden en pepers. Er zaten grote garnalen in en bij de eerste garnaal kwam ik er achter dat je ze beter in stukjes kon snijden want ik brandde meteen mijn b....
Daarna had ik een vleesgerecht en ijs toe, zalig. Ik kon helaas alleen een foto van de soep nemen want de batterij van mijn telefoon was leeg.

Aan het einde van de dag weer terug en gauw naar bed. Het is hier wel koud hoor dus de kachel staat ‘s nachts op 20 graden.

Zaterdag 29 september 2018

Vandaag een rustdag ingelast. Alleen in de middag even naar Birzai want daar was een markt en dat vind ik altijd wel leuk. Nou de markt bestond voor 80% uit kleding waarvan voornamelijk BH’s.
Onderweg begon de Panda raar te doen tijdens het remmen, heel erg te slingeren en dat deed hij telkens tijdens het remmen. Ik ben dus maar rustig terug gereden naar de camping. Daar eerst de verlichting van de koppeling Camper/Panda na gekeken en toen ik onder de motorkap keek bleek dat er totaal geen olie meer in het remvloeistof tankje te zitten dus daarom deden de remmen raar en was de Panda bijna niet in de hand te houden. Gelukkig had ik van één van de voorgaande jaren een blikje remvloeistof bij mij voor je weet maar nooit en kon ik het euvel gelukkig weer verhelpen. Gevaarlijk hoor.

Morgen 30 september 2018 weer vertrekken richting Ruska Wies in Polen dus tot daar dan maar....