Steeds weer een stapje dichter bij huis

Zondag 02 september 2018

Zo ik ga de Forest camping weer verlaten. De eigenaar heb ik niet meer terug gezien dus ik zal hem maar een SMS sturen om hem te bedanken. Ik had de portier eergister twee blikjes Raedler gegeven en gezegd dat het lekker was maar dat hij het wel eerst in de koelkast moest zetten. Gister kwam hij er één gekoeld terug brengen, ik denk dat hij dacht dat dat de bedoeling was/ Nou ja wel lekker fris.

Vanmorgen toen ik aan het koppelen was zag ik dat hij een appel op mijn tafel had gelegd als afscheid, hij was zelf niet te vinden dus ben ik maar vertrokken zonder iemand te zien. Best raar.

Ik ben maar niet meer de grindheuvel opgegaan want sowieso was ik nu alleen en het was mij een te hoge klim om eerst de ene en dan de andere auto naar boven te rijden om daar pas te koppelen want dan moest ik wel dat hele eind naar beneden glibberen op het grind.
Ik he voor de andere weg die eerst een stuk langs de camping liep gekozen, ondanks dat dit eigenlijk een landweggetje was met kuilen waar de hele Panda in paste dus goed manoeuvreren zodat de wielen van de Panda op het randje van de kuilen bleef. De camper had wat minder moeite omdat deze breder is. Gelukkig heb ik een achteruitrijcamera dus ik kon de Panda goed in de gaten houden.

In principe zou ik vandaag Moldavië weer verlaten, maar ik zag op internet dat er ergens opgravingen waren en da vind ik altijd wel spannend. Dus eenmaal op de (snel)weg ben ik weer een stukje verder naar boven gereden naar Bertuceni. Hier was een camperplaats bij een hotel en dat hotel was weer verbonden aan een museum van opgravingen etc. Nou bij het hotel was niemand te bekennen dus heb ik de camper maar onder een boom gezet en ben met de Panda meteen maar naar de opgravingen gereden omdat ik wat foto’s wilde maken, maar nee hoor ik mocht er met de auto niet in en zou moeten gaan klimmen tegen de berg op om iets te kunnen zien. Ik had gezien dat er op gelijke hoogte een stuk verderop ook iets te doen was m.b.t. de opgravingen en zwaaide met mijn invaliden kaart en vroeg of ik daar dan heen mocht rijden, maar ook dat mocht niet dus voor niets helemaal daar naar toe gereden. Na he eten van een ijsje ben ik nog wat door de omgeving gereden, maar dan is meteen alles saai als je je zinnen op iets anders hebt gezet.

Dus vroeg naar bed en morgen Moldavië maar weer verlaten. Veel bezienswaardigheden waren er niet echt en die er wel was mocht je niet op. Verder alleen maar slechte wegen en dat was ik ook wel weer beu zo langzamerhand.
zodat het niet zo warm werd en de Panda er naast en ben maar gaan eten en slapen.

Maandag 03 september 2018

Zo de grens van Moldavië en Roemenië slowly (anderhalf uur in de hete zon) gepasseerd. In Roemenië naar het plaatsje Comanesti gereden daar was camping Camperland.
Toen ik an kwam werd ik direct begroet door de eigenaar die zo vaak in Nederland was geweest dat hij bijna vloeibaar Nederlands sprak. Ik moest eerst de camper op z’n plek zetten en dan een welkomstborrel met hem komen drinken. Gezellig.
Ik ben drie nachten op deze gezellige camping gebleven en heb wat uitstapjes gemaakt naar de grotere plaatsen Brazov en Bacau. Niet echt spannende dingen beleefd dus voor de lezer wat saaier maar ik heb wel hier en daar een aantal foto’s gemaakt.

Donderdag 06 september 2018

Bij het weggaan kreeg ik van de eigenaar nog wat pruimen uit eigen boomgaard mee voor onderweg.

In de middag aangekomen op camping Vampire in Bran Roemenië. Dure camping en de beheerder was een norse man waar weinig aan woorden uitkwam. Fomuliertje invullen, hoe lang blijf je en op de dag voor vertrek betalen, punt. Ik kreeg ook geen korting want dat gaven ze alleen buiten het seizoen.

Ik had een mooi plekje gevonden dat in ieder geval zo dicht mogelijk + 50 meter van het toiletgebouw was.
Toen ik af ging koppelen kwam een Belgische meneer vragen of ik misschien zo vriendelijk zou willen zijn om aan de andere kant van de camping te gaan staan, want zij waren met een groep van 30 campers en caravans en wilden graag zo dicht mogelijk bij elkaar staan. Snap ik, maar ik heb hem teleur gesteld omdat ik dan tweemaal zover moest lopen om naar het toilet en de douche te gaan. Gelukkig begreep hij het na enige uitleg.

Vrijdag 07 september 2018

Vandaag naar het kasteel geweest waar Dracula geboren is en gewoond heeft. Aan het begin was een pleintje en ja hoor je raad het al vol met shops met prularia wat zelfs helemaal niks met Dracula van doen had. De toegangsprijzen waren pittig, 30,00 euro pp. Alleen voor mij was het 10,00 omdat ik oude van dagen was.
Nou ik ben eerst maar eens even bij het begin gaan kijken en wat ik al vermoede, helaas maar ik kon hier niet naar boven langs een heel steil pad van alleen maar kleine keitjes zonder treden. Dus luitjes pech. Ik heb wel wat foto;s van de omgeving gemaakt maar ja ik had liever even in het bed van Dracula gelegen dat snap je wel. Misschien had ik me toch van te voren door een Vampire op de camping moeten laten bijten.

Zaterdag 08 september 2018

Ik laat Dracula maar achter mij, ik hoorde trouwens dat hij tocht niet thuis was dus niks gemist.
Nu op weg naar Simirea in Roemenië. Zoals een aantal van jullie weten ben ik hier al een paarmaal geweest en het is net zo als zij zelf zeggen het lijkt wel familie.
Ik werd met open armen ontvangen en moest meteen aanschuiven aan tafel want ik zou wel honger hebben. Ook Opa (90jr) kwam nog even langs schuiven om te zien of die Hollander er nu weer was.
Het familie hotel staat langs een bovenweg en aan de weg naar beneden ligt de camping. Een soort splitsing waarvan de ene weg rechtdoor gaat en de andere naar beneden. Dus alles hoort wel bij elkaar maar er is dus een hoogte verschil. Zo dat is er ook weer uit en puzzel zelf maar verder. Misschien dat de foto’s het nog wat duidelijker maken.
De mensen hebben met weinig geld toch getracht om zowel het hotel als de camping een beetje op te fleuren en dat is ze redelijk gelukt. De man (Paul) is ook Pastor van een of andere geloofsgroep en zijn vrouw (Elena) onderhoud het hotel met wat vrouwen en geeft elke middag Duitse les aan kinderen op school

Zondag 09 september 2018

Ben ik naar Deva, een grotere plaats in de buurt, geweest. Het was zondag dus niet veel bombarie, wel een paar foto’s maar verder weinig reuring.

Maandag 10 september 2018

Vandaag heb ik alleen boodschappen gedaan want ik voel mij niet zo lekker en ik denk dat ik wat verkeerds heb gegeten. Dus rustdagje dan maar.

Dinsdag 11 september 2018

Mijn maag is nog steeds van streek en afgelopen nacht een behoorlijke Hypo gehad waarbij het anderhalf uur geduurd heeft voor mijn suikerspiegel weer acceptabel was. Dus toch nog maar een rustdag.

Woensdag 12 september 2018

Vanmorgen ging het wel weer wat beter dus ga ik vandaag naar Hunedoara (Roemenië), want ik ben natuurlijk niet gekomen om stil te zitten. In Hunedoara was niet echt veel te beleven behalve bergen straatvuil dus maar weer terug naar Deva (Roemenië) want daar is meer te zien. Onderweg begon mijn maag weer vervelend te doen dus ik gestopt en overgegeven. Daarna ben ik achter het stuur gaan zitten en heb het contact uitgedaan om even tot rust te komen. Natuurlijk viel ik toen in de brandende zon in slaap en toen ik na ongeveer anderhalf uur weer wakker werd was het bloedheet in de auto. Toen ik wilde starten om verdeer te gaan, bleek de accu helemaal leeg te zijn. Vermoedelijk heb ik het contact niet goed uit gezet en is de verlichting blijven branden.
In eerste instantie geprobeerd om iemand aan te houden die mij even een paar meter wilde slepen, maar zo vriendelijk zijn de Roemenen nou ook weer niet. Uiteindelijk de ANWB gebeld en uitgelegd wat het probleem was. Zij zouden iemand gaan bellen en naar mij toe sturen. Na een half uur werd ik teruggebeld door de ANWB want ze konden niet helemaal achterhalen waar ik stond. Ik mijn telefoor (die natuurlijk bijna leeg was) er bij en met Google-map zo nauwkeurig mogelijk opgegeven waar ik stond. Wegbewijzering is zeer slecht in Roemenië, althans als je niet op de tolweg bent en hectometerpaaltjes hebben ze helemaal nooit van gehoord. Dus kijken naar de omgeving en kleuren van de gebouwen opgeven om iets duidelijk te maken. Oké nu wist die juffrouw het wel en het kwam in orde.
Na in totaal ongeveer 4 uur in de brandende zon te hebben gestaan zonder hulp maar ook zonder iets te drinken, dreigde ik toch wel een beetje van mijn stokje te gaan. Uit nood heb ik toen maar 112 gebeld en gevraagd of de Politie niet wat water zou kunnen brengen. Nou de Politie deed dat niet. Na een half uur arriveerde er een ambulance en die vroeg of ze konden helpen. Ik zei toen dat ik alleen maar water nodig had voor mij en mijn hond. Een broeder ging water tappen maar van een vrouwelijke broeder most ik toch maar even in d ambulance komen want ik zag wat witjes. Nou je kunt het raden toen begon het ritueel (zoals drie jaar geleden in Hongarije) weer opnieuw. Bloeddruk meten, temperatuur, Saturatie, hartfilmpje en suikergehalte. Nou mijn hart was zo als gebruikelijk behoorlijk van slag, mijn saturatie was maar net aan en mijn bloedsuiker was veel te hoog, of ik de auto (met Link er in) maar even op slot wilde doen want dan gingen we even naar het Hospitaal. Ik meteen overeind want sowieso ga ik niet naar het Hospitaal en laat zeker mijn hond niet achter in een magnetron. Uiteindelijk heb ik het A4-tje met al mijn medicijnen en het medisch verslag maar laten lezen om ze duidelijk te maken dat datgene dat zij onrustbarend vonden voor mij heel normaal is en er al een tijdje mee leef. Natuurlijk vonden ze het heel erg en begrepen dat ik dus niet zomaar mee ging. Ik moest een papier tekenen waarin stond dat ik op eigen verzoek niet meeging naar het hospitaal, kreeg drie liter water en het hartfilmpje in mijn hand gedrukt en wensten mij succes en moest voorzichtig doen.

Gelukkig had ik nu voor een paar dagen water dus er kon mij niet zoveel meer gebeuren, maar toen ik nog een uur gewacht had ben ik de ANWB maar weer gaan bellen want het was inmiddels al kwart over zes geworden. Van de ANWB kreeg ik te horen dat er een probleem was want ze konden mij niet vinden. Ik zei en dan wacht je tot ik jullie bel?
Om een lang verhaal kort te maken hebben we de hele riedel van alle herkenningspunten nogmaals door gelopen. De ANWB had een nieuw systeem en zij stuurden mij een SMS met een link die ik moest activeren en dan zou ik drie woorden krijgen welke ik weer terug moest melden aan de ANWB en dan zouden zij precies weten waar ik was. Nou lekker systeem want toen ik die drie woorden terug melde kreeg ik te horen dat het niet klopte want als zij die woorden invoerden dat bleek ik in Nieuw Zeeland te staan. Uiteindelijk kwam er een heldere geest die wist waar ik was en ze belde zo terug. Na 15 minuten belde ze terug dat het nog een half uur ging duren maar dan zou de hulp er zijn. Klopt 30 minuten later stond er een truck voor mijn neus die de Panda er wel even op zou trekken en dan zouden ze er morgen naar gaan kijken. Ik vroeg of hij geen startkabels had, waarop hij zei dat dat niet ging werken. Ik mijn sleepkabel gepakt en aan de voorkant van de Panda gebonden en de lus om zijn trekhaak. Toen vroeg hij wat ik wilde. Ik zei als je mij 5 mtr trekt dan loopt hij en kan ik naar huis. Toen zei hij maar dan heb je dus alleen maar stroom nodig ????????
Na mijn bevestiging pakte hij zijn startkabels en de motor liep binnen een minuut, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Vijftien minuten later belde de ANWB en vroeg of er al iemand was. Toen ik vertelde dat ze mij op wilden takelen begon de juffrouw mij uit te leggen dat dat nodig was want het lag aan het elektrische systeem. Je zult begrijpen dat ik toen maar heb opgehangen zonder verdere uitleg en naar de camping ben gegaan. Wat een dag als je niet lekker bent.

Donderdag 13 september 2018

Zo na de dag van gister maar op mijn gemakje de camper in orde gemaakt, samen met Opa de watertank gevuld want die was leeg. Op Internet een App gezocht waarmee je op 10 mtr nauwkeurig kunt vaststellen waar je bent, want dat gezeur van gister overkomt mij natuurlijk geen tweede keer.. Lekker gegeten bij Paul en Elena en in de avond naar bed.

Vrijdag 14 september 2018

Om half elf vertrokken uit Simirea Roemenië en op weg naar Timisoara Roemenië. Hier wonen Petru en Wally. Dat zijn mensen die ik in Griekenland heb leren kennen en die mij hebben laten beloven dat ik bij ze langs zou komen. Dus zo gezegd zo gedaan. Hele aardige mensen en voor de deur voldoende ruimte om de combinatie neer te zetten. We hadden afgesproken dat ik gewoon in de camper zou leven en van hen een stroomdraad zou krijgen.

De dag van aankomst zijn we gelijk de stad in gegaan en heeft Petru mij van alles laten zien en er bij verteld wat de wetenswaardigheden van de objecten waren. Petru is in het dagelijks leven trouwens Veterinaire inspecteur. We zijn ook in een kerk geweest want het bleek Kruizendag te zijn. Voor de kerk stond het plein overvol met mensen die allemaal naar binnen wilden om een kruis te zoenen. Nou dan weet ik wel hie de epidemieën ontstaan, wat een bacterie uitwisseling. Onderweg hebben we op een plein bij KFC gegeten. Ik mocht niet zelf betalen en ze hadden zoveel eten besteld dat we een hele volksstam te eten konden geven. Ik had van te voren gemeld dat ik niet zo’n grote eter ben, maar ja er bleef natuurlijk een heleboel over en dat moest ik maar meenemen in de camper. Erg lief hoor maar ik ga natuurlijk geen koude zooi eten.
Ik zou in principe maar één nacht blijven, maar Petru wilde de volgende dag een BBQ houden en vroeg of ik niet een nachtje langer kon blijven. Oké doen we.

Zaterdag 15 september 2018

Vandaag, de dag van de BBQ was er niet een duidelijke planning wat we zouden gaan doen, dus stelde ik voor dat ik alleen op stap zou om Timisoara verder te verkennen en daar waren ze het wel mee eens.
In de avond BBQ gegeten, was lekker en we hebben een heleboel met elkaar besproken hetgeen mijn Engels zeer ten goede is gekomen. Zeker na een week lang Duits te hebben gesproken in Simeria. Link had het trouwens best naar zijn zin bij Wally want hij was niet bij haar weg te slaan. In de ochtend na het ontbijt de Panda weer aangekoppeld, afscheid genomen en ze laten beloven dat als ze in Nederland waren zij zeker langs zouden komen.

Zondag 16 september 2018

Petru had mij een plek in Boedapest gewezen om met de camper te gaan staan via Google-Earth. Dus Boedapest hier I come.

Ik kwam laat in de middag in Boedapest aan en met de coordinaten van Google kwam ik precies op de juiste plek in Boedapest terecht. Aan de foto’s kun je zien dat ik een prachtig uitzicht heb en de grote boot die voor mijn neus lag is een uur later weggevaren dus was het uitzicht nog mooier.
Ik stond hier vlak naasst een weg en die was zo druk dat je bijna een kwartier nodig had om over te steken. Tot laat in de avond ging het geraas van de auto’s door. Ik viel wel aldoor in slaap, maar zoals je weet wordt ik elk uur wakker om te plassen dus.....
Toen ik om vier uur wakker werd, zag ik dat het uur tijdsverschil in Hongarije weg was en we weer gelijk liepen met Nederland dus een uurtje gewonnen. De weg was doodstil geworden, Dus ben ik midden in de nacht van de boulevard weggereden omdat ik bang was de volgende morgen als de drukte weer begonnen was, niet weg zou komen. Ik heb op Google-maps een McDonalds opgezocht, ben darr naar toe gereden en ben daar bijna voor de deur verder gaan slapen want dan kon ik in de ochtend gelijk bij Mac. ontbijten, lekker

Maandag 17 september 2018

vertrek Boedapest richting Debrecen Hongarije

Aangekomen op camping Dorcas in Debrecen Hongarije. Dit is een enorme camping die zo groot is dat je er zou kunnen verdwalen. Alleen jammer dat ik de enige ben en dus de hele camping voor mij alleen heb. Daarom is het Restaurant ook niet open en het zwembad leeg.
Ben om een uur of vijf aangekomen en ben na het ontkoppelen naar een restaurant gegaan. Nou de menukaart was natuurlijk niet te lezen maar de juffrouw wees een maaltijd aan die erg goed moest zijn. Dus zei ik oké lets trai en doe er ook maar een tomatensalade bij.
Op een gegeven moment ben ik maar gestopt met eten want het was echt niet te vreten. Het vlees was zo droog en de korst van het bakken zo hard dat ik zelfs last kreeg met mijn klikgebit want dat kwam van zijn plek en de tomatensalade was tomaat met uit, maar dat had al weken bij elkaar in en potje gezeten waardoor de smaak alleen maar ui was en van de tomaat viel qua smaak niets meer te bekennen. Toen ik mijn bord nog half gevuld opzij schoof kwam ze vragen of het gesmaakt had, Ik vroeg haar in mijn beste engels waar ze de moed vandaan haalde omdat te vragen terwijl mijn bord nog half vol was. Ik vroeg of ze dan niet snapte dat het niet te pruimen was en dat de recomande van haar totaal niet klopte. Ik was erg boos, ook al kost het eten in Hongarije bijna niets maar.........
Ik heb afgerekend en ben weg gegaan en heb mij in de camper tegoed gedaan aan een tros druiven, twee koppen eigen gemaakte koffie en echte tomaten met een snufje zout.
Dinsdag 18 september 2018

Vandaag alleen maar weze shoppen bij een gigantisch winkelcentrum waar heel Hoorn zowat in past.
Alleen maar brood, melk, eieren en snacks voor Link gekocht.
Na het eten terug naar de camper om mijn verslag eindelijk weer eens te kunnen versturen.

Morgen ga ik in ieder geval naar Slowakije en als de tijd het toelaat rij ik misschien wel door naar Polen. Hoe dat is afgelopen horen jullie de volgende keer. Groetjes doei...............