Het was wel (te)lang stil aan deze kant van Europa

23 augustus 2018 - Skopje, Macedonië

Zaterdag 11 augustus 2018

Vandaag vertrokken richting Thessaloniki naar het plaatsje Kato Gatzea Camping Hellas.
Volgens Google Globe en de Campersite om en nabij de 168 km rijden, dat valt dus mee zou je denken, maar ja op de navigatie ingetoetst bleek het daar in één keer 369 km te zijn. Och een te verwaarlozen verschilletje toch?

Oké ik had mijn zinnen er opgezet dus rijden maar. Kato Gatzea licht vanaf de plaats waar ik vertrokken ben even voorbij Thessaloniki. Hartstikke mooie camping maar toen ik aankwam schrok ik mij een rotje want ik moest meteen na het hek de diepte in en ik dacht op dat moment, ojétje als ik daar maar weer uitkom.

Bij binnenkomst een hartelijke ontvangst van twee zussen die de camping beheerden en ze wezen mij direct een plekje dichtbij de sociale voorzieningen zodat ik niet zover hoefde te lopen. De sociale voorzieningen waren goed georganiseerd met een druppel om de deur open te doen zodat er geen kinderen in konden spelen en alles was super schoon.

Het enige dat mijn stoorde (en dat heb ik ze ook uitgelegd) is dat de slagboom niet automatisch open ging bij het uitrijden. Dat is een enorme handicap als je plotseling in de avond- of nachturen naar een dokter zou moeten. Ze namen dit mee als aandachtspunt.

Er is een mooi restaurant op de camping alleen zijn de prijzen behoorlijk prijzig. Daarnaast licht de camping direct aan het strand en dat is wel lekker voor zo’n zwemmer zoals ik. Ben wel een paar keer kopje onder geweest hoor, maar van zwemmen kwam het natuurlijk niet want dat kan ik niet.

Tis trouwens wel leuk om mee te maken want toen ik op de heenweg naar deze camping al zigzaggend uit de bergen naar beneden kwam rijden en je keek naar die kleine huisjes in het dal die zo groot waren als speldenknopjes en steeds grote werden, leek het er net op alsof je met een vliegtuig aan het landen was. Of jullie het leuk vinden weet ik niet maar ik vond het een heel apart gezicht.

Nu we het trouwens over vliegen hebben, ik heb al sinds mijn 21e last van vliegtuigoren, je weet wel net alsof er een klepje voor je oren zit, vooral bij het opstijgen en landen. Je hoort gewoon alle alleen wat doffer. Nou dat heb ik dus de hele dag, maar als dan hoog in de bergen rijdt dan klappen je oren in een keer open en hoor je welk geluid je al die jaren hebt gemist, alsof het concertgebouworkest vlak voor je staat te tetteren. Das schrikken hoor.

Op deze camping stonden mensen uit Frankrijk naast mij en hun kleinzoontje Natan was steeds bij mij te vinden vanwege Link natuurlijk. Aardige mensen, hij was Apotheker/chemicus dus ik heb meteen mijn medicijnenlijst maar even met hem doorgenomen en gevraagd of hij misschien nog betere ideeën had. Maar hij was het met de lijst wel eens. Ik heb ook nog een nieuw medicijn voor Diabetes met hem besproken maar hij adviseerde om dat niet te doen.
Er kwam een man uit Roemenië naar mij toe die alles wilde weten over het connect-systeem met de Panda. Hij was laaiend enthousiast en heeft mij uitgenodigd om in Roemenië bij hen te komen eten, nooit verkeerd natuurlijk. Aardige mensen trouwens en spraken goed engels. Hij is dierenarts dus wie weet heeft hij nog gratis tips.

Ik ben zeven nachtjes op deze camping gebleven omdat het gewoon lekker was om lui te zijn. Af en toe even een uitstapje naar een stad. Zo wilde ik in Larisa (een vrij grote stad) ruïnes bekijken want die werden erg aangeprezen. Nou natuurlijk waren deze weer eens niet toegankelijk wegens renovatie.
Nou je snapt natuurlijk wel dat ik geen 70 km voor jan met de korte achternaam ga rijden dus heb ik op mijn James Bond achtige wijze natuurlijk toch foto’s gemaakt zoals je in de fotolijst kunt zien.

Ik heb met mijn kennis in Thessaloniki gebeld om aan te geven dat ik er aan kwam, maar ze was nog op vakantie in Istanboel (Turkije) en zou dinsdag op haar verjaardag weer terug zijn. Ik heb gezegd dat ik evengoed ging vertrekken naar een camping vlakbij Thessaloniki waar ook een werkplaats aan verbonden was en dat kwam mooi uit want mijn V-snaar begint weer behoorlijk te slippen en te stinken.

Zaterdag 18 augustus 2018
Vertrokken vanaf camping Hellas naar een camping in Katamalia een stadje tegen Thessaloniki aan.
Mijn V-snaar begon weer steeds meer te slippen en toen ik onderweg moest tanken sloeg mijn motor af en was niet meer aan de praat te krijgen. Een aardige man met een vierwieldrive was zo vriendelijk om mij te helpen met startkabels. Daarna maar zoveel mogelijk doorrijden voordat de accu’s helemaal leeg zouden gaan.

Uiteindelijk in de avond rond 20.00 uur toch nog de camping bereikt en net toen ik voor het hek stond sloeg de motor af en deed niks het meer, ook niet in de camper want tijdens het rijden was ook de stroom van de huishoudaccu helemaal opgebruikt. Zelfs de kraan gaf geen water meer en de binnenverlichting had ook de geest gegeven.

Toen ik bij het (gesloten) hek ging kijken kwam er een man aanlopen en die vertelde dat de camping gesloten was omdat de eigenaar met vakantie was. Nou daar sta je dan, hij wist niet wanneer de eigenaar terug zou komen.
Ik zou dus morgen een poging kunnen doen om de camper met startkabels met de Panda weer aan de gang te krijgen en dan mogelijk door te rijden naar het bedrijf van mijn kennis Valentina in de hoop dat daar misschien een monteur zou zijn die het probleem kon oplossen.

Oké maar het is zeker geen pretje om op bed te gaan slapen in een bloedhete camper waarvan niks het meer deed ook de airco niet en ventilatoren gaan op 220 dus die deden het ook niet en ik kon zelfs mijn telefoon niet opladen,
Ik had net besloten om dan maar in de cabine te gaan zitten met beide ramen open om te proberen een tukkie te doen, toen er om 21.00 uur PT een auto naast mij stopte en de bestuurder van deze vroeg in het Duits of hij mij kon helpen. Het bleek de eigenaar van de camping te zijn en hij vertelde dat zijn moeder deze dag was overleden en dat ik geluk had omdat hij even iets moest ophalen, dus maakte hij het hek open en werd ik naar binnen geduwd. Hij wees mij ook waar ik elektra kon vinden en gaf aan dat het hek weer dicht ging en hij dinsdag pas terug zou komen want maandag zou zijn moeder worden begraven. Als ik tussendoor naar buiten wilde dan kon dat via een loophekje waarvan de sleutel aan een touwtje hing. Gelukkig had ik de Panda afgekoppeld voordat ze mij naar binnen duwden dus die heb ik buiten het hek geparkeerd zodat ik tenminste niet opgesloten zat.

Toen ik de stroom had aangesloten gebeurde er maar bitter weinig, alleen de koelkast ging aan want die werk ook op 220 volt. Nu herinnerde ik mij dat ik jaren geleden eens een acculader heb gekocht en nooit gebruikt. Natuurlijk had ik deze in een bak gelegd waarvoor ik mijn halve bed af moest breken om er bij te kunnen, maar ja ik neem altijd een halve werkplaats aan gereedschap mee dus ook dat lukte in het pikkedonker op de tast. Toen ik de lader op de huishoudaccu had aangesloten begonnen er steeds meer controle lampjes van het 12 volt circuit op te gloeien. Dat wilde niet zeggen dat ik bijvoorbeeld de airco al aan kon doen, maar er kwam in ieder geval weer leven in de tent en ik kon een kleine ventilator die op 220 volt gaat gebruiken om wat koeling te krijgen.

Zondag 19 augustus 2018

In de ochtend deden steeds meer dingen het weer en tegen het einde van de middag waren zowel de huishoud accu als de accu van de motor weer voldoende opgeladen en kon ik zelfs de motor weer starten.
Vandaag even naar Thessaloniki gereden maar bijna alle winkels waren dicht. Dus maar even naar het industrieterrein gereden waar ik morgen naar toe zou gaan zodat ik het dan ook wist te vinden.
Nou wij maken ons druk om de plasticflesjes in zee en scheiden ons afval, dat doen ze hier in Griekenland dus absoluut niet, hier storten ze hun vuil naarst de containers dat scheelt natuurlijk legingskosten want een container die leeg is hoef je niet te legen en echt op iedere vierkante meter langs de kant van de weg. Zoveel vuil en vuiligheid langs de weg heb je nog nooit bij elkaar gezien.

Maandag 20 augustus 2018

Rustdag

Dinsdag 21 augustus 2018

Camper bij de werkplaats van de camping neergezet en uitgelegd wat het probleem was. Nou dat had wat uitgehaald want de monteur begon eerst een paarkeer de accu door te meten terwijl het om de snaar van de dynamo gaat en kwam me driekeer vertellen dat de accu goed was.
Daarna kwam er een andere man bij, dat bleek de broer van de eigenaar te zijn, en deze legde mij in vloeibaar engels uit dat zij het probleem niet konden oplossen omdat hun monteurs zich alleen maar bezig hielden met reparatie van de opbouw van campers en caravans. Hij wees mij een Fiat-dealer vlakbij.

Ik naar de Fiat-dealer en met mijn vertaalapp. Uitgelegd wat het probleem was. Nadat men er naar gekeken had kreeg ik te horen dat er een nieuwe snaar besteld moest worden en dat deze er morgen om ongeveer 11.00 uur zou zijn. Ik kon de auto wel laten staan en bij hun in de garage slapen en stroom krijgen. Erg lief natuurlijk maar dan was ik de rest van de dag gebonden en ik zou naar mijn kennis Valentina aan de andere kant van Thessaloniki. Dus ik met de camper weer terug naar de camping en gevraagd of ik daar nog een nacht kon blijven, dat was geen probleem.

In de middag ben ik naar mijn kennis Valentina gereden (het was haar verjaardag) en werd met open armen ontvangen. Er zaten binnen nog vier andere mensen waar ik aan werd voorgesteld. Ik kreeg een kop Turkse koffie en een glas water en het leek er even op dat ze mij met alle geweld naar de wc wilde laten gaan. Ik heb gezegd dat ik niet hoefde en toen wees ze in ieder geval waar de wc was. Na ongeveer anderhalf uur ben ik weer weg gegaan omdat er voornamelijk gesprekken in het Grieks werden gevoerd en dat was voor mij niet echt leuk en zelfs slaap verwekkend.

Na het vertrek ben ik nog even boodschappen wezen doen en toen ik op de camping kwam stond er buiten het hek ook een Nederlandse camper. Maar ja de camping was gesloten en ik kon hem er niet inlaten uiteraard. Hij (Gerard) zei dat hij geen stroom meer had en dat alles leeg was. Ik heb hem toen aangeboden om zijn telefoon op te laden. Omdat hij ook nog moest eten zijn we samen naar een soort McDonalds gegaan met de Panda. Na terugkomst zijn we allebei in onze eigen camper gegaan hij buiten en ik binnen het hek
Het is hier zo heet dat de gesneden kaas weer in een blokkaas is veranderd en er warme lucht uit d ventilator komt waardoor het zweet van je gezicht straalt.

Woensdag 22 augustus 2018

Toen ik wakker werd bleek Gerard alweer te zijn vertrokken. Na mij gewassen en aangekleed te hebben en te hebben ontbeten, heb ik de Panda weer achter de camper geklikt omdat ik anders vanaf de dealer weer terug zou moeten. Toen ik ging melden dat ik ging vertrekken en vroeg wat ze van mij kregen, bleek ik niets te hoeven betalen. De camping, stroom, douches en water waren gratis en de monteur heeft eigenlijk niets kunnen doen. Dus.......alles gratis

om 10.00 uur alvast maar naar de dealer gereden van je weet maar nooit en wat denk je de monteur kwam met een brede smile naar buiten lopen. Ik moest de Panda meteen afkoppelen en de camper naar binnen rijden. Oké zo gezegd zo gedaan, daarna ik naar kantoor om te wachten. Nou daar zat ik dan, niemand bood mij iets te drinken aan dus ben ik zelf maar een lauw flesje uit de camper gaan halen. Na een uur gewacht te hebben kwam de monteur met een somber gezicht binnen lopen en toen werd mij verteld dat de verkeerde V-naar was bezorgd, nee toch. Of ik nog een uurtje kon wachten, tja wat moet je als je camper op de krik staat met een wiel er af, dan kan je moeilijk nee zeggen.

Om 13.00 uur kwam de monteur met de zelfde brede smile van de ochtend binnen lopen om te zeggen dat de camper klaar was. Ik vroeg nog weet je het zeker en hij wist het zeker. Zo weer 100 euro armer.

Toen maar gauw weg want ik wilde vandaag ‘s Kopje nog halen. In ‘s Kopje had ik alleen een gratis parkeerplaats als camperplaats gevonden zonder sociale voorzieningen, maar dat is vaker zo, alleen volgens de referenties midden tussen de bedelaars en publieke meisjes.
Omdat ik er op de navigatie aldoor voor kies om zonder tolwegen te rijden, is de weg vaak 100 km langer dan internet in eerste instantie aangeeft.

Om 19.00 uur reed ik een plaatsje binnen waar ik stopte om iets te eten te kopen. Toen ik bij een winkeltje voor de etalage naar binnen stond te kijken kwamen er een jonge vrouw en man naast mij staan en de vrouw zei ook Nederlander zeker? Ik keek haar aan en toen in de etalageruit om te zien waar zij aan kon zien dat ik Nederlander was, maar nee ik zag alleen het bekende beeld van mijzelf. Toen zei zij dat ze mij gezien hadden bij het uitstappen dus vandaar. Ik zei oké en zijn jullie een beetje bekent in de buurt dan want ik zoek eigenlijk een camping. Nou die wist ze wel en ze moesten even een boodschapje doen en dan zouden ze met hun Audi voor mij uitrijden om de weg te wijzen want zij kwamen hier vaker. Na hun boodschapje zijn zij gedurende 25 km voor mij uit gaan rijden om de weg te wijzen naar een camping in the middle of noware. Die had ik zelf natuurlijk nooit gevonden erg lief dat ze dat deden. Toen we bij de vermeende camping aan kwamen bleek deze niet meer te bestaan. Maar naast de waterkant stonden nog twee campers, dus ik heb ze bedankt voor de moeite en gezegd dat ik toch wel hier zou overnachten. Bij navraag bleken de andere twee campers ook de nacht over te blijven dus dan geeft dat weer een beetje veiligheidsgevoel.

Donderdag 23 augustus 2018

Dan zie je maar weer hoe traag ik ben maar toen ik mijn hoofd buiten de camper stak bleek iedereen al te zijn verdwenen. Maar waar ik niet op gerekend had is dat het in Macedonië een uur vroeger is dan in Griekenland dus de klok moest weer terug.

Toen ik op weg ging stelde ik de navigatie zo als gebruikelijk in op geen tolwegen, nou daar heb ik spijt van gekregen want ik werd meteen gestraft en een weg opgestuurd waar ik in breedte net met de camper op paste dus bij tegenliggers moesten ze er overheen en aan het wegdek was nadat de Romeinen het land hadden verlaten niks meer gedaan. Vreselijk en gelukkig kwam er geen tegenligger. Bij het eerste dorp (na 35 km) heb ik de navigatie gauw opnieuw ingesteld wel met tolwegen waardoor ik na 9 km de tolweg op kon rijden voor de laatste 60 km (tol 0,81 euro).

In ‘s Kopje aangekomen reed ik heel toevallig langs een groot hotel en daarnaast nog een veel grotere camping. Dus daar maar geïnstalleerd, alles beter dan een gratis parkeerterrein met bedelaars toch.

Nou luitjes het was een heel verhaal, maar ja ik moest ook wel een tijdje inhalen he. Op deze camping blijf ik twee of drie nachtjes staan en dan ga ik weer verder richting Sophia in Bulgarije, dus tot dan zal ik maar zeggen Doei

Foto’s

8 Reacties

  1. Peter:
    24 augustus 2018
    Ha die Nico,
    Leuk weer een verhaal van je te lezen! Je maakt een hoop mee en het is leuk om je ervaringen te lezen.
    Fijne dagen!
  2. Yvonne van Oostveen-coster:
    24 augustus 2018
    Wat een verhaal nico het is echt niet saai als jij op reis bent jij maakt nog eens wat mee,en dan zo maar ned op de camping toevallig natuurlijk maar wel leuk,ik hoop dat je nu voorlopig zonder al te veel problemen verder kunt daar waar je graag heen wilt, ik wens je een goede reis en weer tot het volgende reis verslag,vr gr yvonne van Oostveen-coster
  3. Nico Leijen:
    24 augustus 2018
    Hai Peter ik ben blij dat ik het voor jou ook nog een beetje spannend kan maken. Leuk dat je mee leest. .................................................................................................................................Ja Yvonne nare dingen moet je daar laten waar ze gebeurt zijn dan kun je er verder geen last van hebben
  4. Evelyne:
    24 augustus 2018
    Wat heeft u weer een hoop meegemaakt! Leuk om alles zo te volgen en te lezen, maar wat vervelend dat u steeds monteurs nodig heeft, laten we hopen dat dit voor het laatst was en alles het nu goed blijft doen. Een goede reis richting Sophia.
  5. Marian:
    24 augustus 2018
    je maakt wat mee, maar je red je der altijd weer uit.Grappig hoor Goeie reis verder Leuk verslag en foto'd hoor,! dank je
  6. Nico Leijen:
    24 augustus 2018
    Hoi Evelyne, je kent me ni al wel een beetje hè. Ik wordt niet zo gauw nerveus en zoals je ziet lost het zich ook wel weer op. Het maakt mij niet uit waar ik slaap hoor ik zet de camper neer waar het uitkomt. Leeuk dat je het verslag leuk vind, ik doe mojn best om het zo spannend mogelijk te maken------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Ja Marian het gaat met horten en stoten maak dat houd het juist sjeuig toch en er dwarreld altijd wel weer een oplossing naar beneden. Ook juist daarvan kun je genieten als je je maar niet druk maakt. Vier maanden is een boel tijd hoor
  7. Silvia:
    25 augustus 2018
    Heeft even geduurt voor ik je vehaal heb gelezen, maar weer heel wat meegemaakt. Jammer dat ze alleen maar Grieks spraken, daar doe je dan zo je best voor om daar heel heen te gaan, jammer. Veel plezier verder.
  8. Nico Leijen:
    25 augustus 2018
    Ja inderdaad jammer. Maar ik was gelukkig niet alleen daarvoor naar Griekenland gegaan. Momenteel ben ik via Macedonië in Bulgarije neergestreken