01-09-2018 Hobbel de Hobbel de Hobbel

Vrijdag 24 augustus 2018

Nou lekker hoor, Link had dus last van diarree en die stond midden in de nacht op mijn bed met z’n kont bij mijn gezicht en scheet de heleboel onder. Normaal gesproken waarschuwt hij altijd als hij iets moet doen, desnoods gaat hij bovenop mijn gezicht staan om de aandacht te trekken, maar deze keer helemaal niets en ik werd wakker van de geluiden. Ik weet dat het niet zo’n leuk praatje is op je nuchtere maag maar ik zat er mooi mee. Mijn hele bed smerig.

Nu is het zo dat hij de laatste tijd een beetje verwent raakte en heel kieskeurig zijn brokjes liet staan en wachtte op het moment dat hij een snack kreeg. Na de gebeurtenis van afgelopen nacht heb ik besloten dat hij pech heeft en niet eerder meer een snack krijgt voordat hij zijn brokjes heeft gegeten. Nou vandaag lijdt hij honger want hij heeft helemaal niets gegeten en natuurlijk mag hij niet meer op bed slapen.

Ik zou eigenlijk drie nachtjes op deze camping in ‘s Kopje blijven staan, maar ik heb vanmiddag al zoveel van de stad gezien dat ik toch morgen maar verder ga richting Sofia in Bulgarije. Ik heb wel een aantal foto’s gemaakt, alleen is het jammer dat je bij dit soort zaken en/of monumenten niet stil kunt staan of in de buurt parkeren. Aangezien het lopen over grote afstanden mij niet zo goed afgaat, heb ik de meeste foto’s rijdend moeten maken.
Ben trouwens ook naar een marktje geweest dat was één grote rommel markt. Je kon er nauwelijks lopen en als je dan liep dan werd je tegen je kuiten gereden door een auto die er door wilde. Het was wel gemakkelijker want omdat ik Link mee had genomen ging iedereen opzij om mij door te laten want een hond is min of meer onrein, dus voordeeltje.
Op de markt probeerden ze mij een grote baal tabak aan te smeren, maar ik heb ze uitgelegd dat ik niet rookte. Er kwamen steeds meer mannen om ons heen staan en ik moest gaan zitten en iedereen was wel in Duitsland geweest dus dat kenden ze wel en waar ik in Duitsland woonde. Ik legde uit dat ik uit Holland kwam nou toen ging het alleen nog maar over Amsterdam en Ajax. Een van de mannen heeft nog wel even een complete serie munten van Macedonië voor mij geregeld dus dat kwam mooi uit. Uiteindelijk heb ik dus niks gekocht

Na wat zoek werk op een achteraf weggetje de Camping Sofia in Sofia gevonden. Het bleek de achtertuin van een gepensioneerde automonteur te zijn genaamd Ivan. Natuurlijk had hij wel een plekje voor mij en de Panda kon er ook wel bij. Er was plaats voor vier campers en met mij meegerekend stonden er nu twee. Ik kreeg een rondleiding, nou je lacht je rot kijk maar naar de foto’s. Heel primitief maar ook dat heeft charme toch en niet om het een of ander maar een boom in de badkamer scheelt toch weer haakjes in de muur want je hangt alles gewoon in de boom toch. Alleen door dat de wc ook nogal een openlucht wc was werd het toiletpapier toch wel wat te vochtig en dus onbruikbaar. Zoals je op de foto’s kunt zien is er ooit eens een Nederlander geweest die de wanden van de tuin wat heeft opgevrolijkt met geschilderde vogels. Best wel goed gedaan.

Gelijk nadat ik aangekomen was nam Ivan mij in zijn auto mee want hij wilde mij de goedkoopste supermarkt (Billa) laten zien want dan koste het eten niet zoveel. Oké ik had alleen maar wat tomaten nodig want de rest had ik eerder op de dag al gehaald.
Ik ben hier vier nachten blijven staan omdat het wel een handige uitval basis was voor tripjes. Toen ik Ivan vertelde dat ik weer verder ging kwam er een big smile op zijn gezicht want hij vertrok gelijk met mij omdat hij had kunnen regelen dat hij drie dagen weg kon.

Dinsdag 28 augustus 2018

Vertrokken van camping Sofia op weg naar Moldavië. Om daar te komen moet je wel eerst een stuk door Roemenië. In eerste instantie zou ik naar een kustplaats in Roemenië rijden en daar ovenachten, maar dat bleek in kilometers zoveel om te rijden dat ik maar door ging richting Moldavië.
Uiteindelijk was het een zware weg en eigenlijk veel te lang omdat je natuurlijk niet aan één stuk door blijft rijden, dus maar een plekje langs de weg gezocht en gevonden want de comforteisen voor zo’n openbare camping liggen natuurlijk erg laag. Het gaat voornamelijk om de veiligheid en voor de rest ben je op de eigen voorzieningen aangewezen. Wel zuinig doen met de stroom want je weet nooit of je de volgende dag de bedoelde camping haalt.

Woensdag 29 augustus 2018

Zo vandaag weer vroeg op pad. Geen tijd voor koffie want die zou ik op de sigarettenaansteker moeten zetten. Ik heb na veel zoeken een éénkops koffiezetter met koffiepads gevonden, alleen trekt die te veel stroom van de huishoudaccu dus moet ik hem op de sigarettenaansteker aansluiten en gelijk de motor laten draaien. Maar vandaag dus alleen maar melk want dat de koffie kost mij te veel tijd omdat ik een rit van 425 km voor de boeg heb vandaag en je zult zien vol van verrassingen.

Onderweg kwam ik een Carefour tegen en daar ben ik gestopt omdat ik boodschappen nodig had.
Na de boodschappen weer verder gereden tot ik 30 km verder een eettentje zag en de mag begon al te rommelen dus daar maar gestopt en wat te eten gehaald.
Nu moet je weten dat ik altijd meerdere sleutelbossen in mijn zakken heb zitten want ik heb de sleutels en reserve sleutels zoveel mogelijk over verschillende bossen verdeeld voor het geval ik wat kwijt raak. Natuurlijk had ik niet van alle sleutels een reserve en nu bleek dat de bos met de meeste enkele exemplaren uit mijn zak verdwenen was. Voor het starten van de auto’s had ik voldoende sleutels maar van het disselslot en het remkabelslot was er maar één en die bos was natuurlijk weg waardoor ik de combinatie niet meer los kon koppelen.
Paniek alle nagezocht ook het parkeerterrein waar ik op dat moment stond. Misschien op de bestelbalie laten liggen, niet dus. De enige mogelijkheid was nog dat ze uit mijn zak zijn gevallen bij het pakken van een winkelwagenmuntje bij Carefour. Dus dan maar 30 kilometer terugrijden en daar maar kijken.
Daar aangekomen het hele parkeerterrein afgezocht, niets. Toen ben ik naar de informatiebalie van Carefour gegaan, maar ja hoe leg je aan iemand die alleen Russisch spreekt uit wat je bedoeld. Uiteindelijk heb ik een pen gepakt en een autootje getekend en met mijn hand de draaibeweging van sleutels gemaakt, gelukkig ze was helder en snapte het want ze deed een grote lade open en daar waren mijn sleutels Pffffffff. Ik heb nu aan alle bossen een ketting gemaakt die aan mijn broek vast zit want dat overkomt mij niet meer. Jammer voor Link want ik heb zijn ketting waarmee hij aan de camper vast zit, ik sleep hem namelijk altijd achter de camper aan dan blijft ie lenig, ingekort.

Uiteindelijk bij de grensovergang Roemenië/Moldavië aangekomen. Nou dat was me wat in die hitte. Voor ik Roemenië uit mocht was ik anderhalf uur verder en toen 50 meter verder de grensovergang naar Moldavië, je snapt het al alles moest open, alle medicijnen werden gecontroleerd aan de hand van de bijsluiters. Hier werd voor het eerst naar het paspoort van de hond gevraagd en of ik het normaal vond twee auto’s achterelkaar, ja ik wel natuurlijk dat werd eerst gecontroleerd door wel vijf verschillende mensen de één nog meer sterren op zijn schouder dan de ander. Maar goed ik mocht er na een uur door rijden.

De TomTom zegt mij dat ik recht door moest en na 700 meter linksaf. Ik passeerde een zandpad dus ging er vanuit dat het verderop was tot ik plotseling weer een grenscontrole voor mij zag. Ik snapte er geen reet van, moest ik nu ineens door drie grensposten worden gecontroleerd????
Maar goed ik moest alle documenten inleveren en wachten, Ik ben toen bij het hokje gaan staan om te zien wat ze allemaal aan het doen waren, nou er werd wat afgebeld vanwege die twee auto’s en kladbriefjes bij mijn kentekenbewijzen gemaakt waar later ook weer een stempel op werd gezet.
Toen kwam er een man met nog meer sterren en begon het ritueel opnieuw alles moest weer open.
Nadat ik hier een uur had gestaan kwam er een douane ambtenaar en die zei dat ik Tol moest betalen voor een verblijf van zeven dagen in Oekraïne ???? Ik zei WAT ik wil helemaal niet naar Oekraïne ik wil naar Moldavië. Wat bleek ik had toch het landweggetje in moeten slaan want het was hier zo’n beetje een drielandenpunt en doordat ik 150 meter te ver was gereden was men nu bezig om mij Oekraïne in te trekken. Nou daar was ik al eens geweest en gezien het superslechte wegdek wilde ik daar absoluut nooit meer in. Uiteindelijk moest ik alle kladblaadjes met de stempels weer teruggeven en mocht ik omkeren naar Moldavië.

Nou eenmaal rechtsaf het landweggetje opgegaan, vroeg ik mij heel snel af waarom ik nou juist perse naar Moldavië moest. Kijk maar naar de foto’s want het wegdek wat ik hier aantrof hebben ze van Oekraïne afgekeken. Absurd.

In Moldavië wordt je niet overladen met campings. Maar ik had op internet wel een camping gevonden, dus goede moed en ik er naar toe. Toen ik daar uiteindelijk hoog in de bergen aankwam bleek het geen echte camping maar een op een geloof gebaseerd zomercamp voor kinderen.
De man vroeg mij hoe ik bij hen terecht was gekomen en wat ik nu precies nodig had. Ik legde hem uit dat ik een plekje zocht voor twee of drie nachten om te slapen en dat ik met de Panda tripjes maakte. Van de man mocht ik wel op het grasveld gaan staan hoewel het niet de bedoeling was, maar toen ik vroeg of ik dan ook stroom kon krijgen omdat ik een koelkast vol met Insuline had, toen werd het weer een probleem. Maar in het gebouw waren ook kamers en ik mocht dan wel op een kamer slapen dan kon ik de Insuline wel in de koelkast in de keuken doen. Toen ik vroeg wat dat dan per nacht ging kosten zei hij dat ze niet gewend waren om geld te vragen want ze werden gefinancierd door hun kerk. Toen kwam het volgende probleem het hondje, ja daar kon hij toch niks voor verzinnen.
Ik bedankte de man voor de goed bedoelde moeite om mijn probleem op te lossen, maar dat ik de berg maar weer hobbel de hobbel af ging zakken naar een andere oplossing. De man gaf mij een hand en zei de heer zij met u en zal uw weg verlichten, toen dacht ik toch stiekem en oneerbiedig dat het overdag was en dat ik toch liever wat asfalt in de kuilen had.

Maar goed weer beneden aangekomen naar een andere camping gezocht en heb deze niet kunnen vinden omdat het inmiddels redelijk donker geworden was. Ik ben toen maar doorgereden naar de eerstvolgende grotere stad en heb de camper midden in het centrum in een drukke straat aan de kant gezet en pitten dan maar.

Donderdag 30 augustus 2018

Het kon niet anders dan vroeg wakker zijn want er stonden zoveel vrouwen te kwebbelen en er raasde zoveel verkeer voorbij, kon ook niet anders want ik had hem in het donker vlak naast een bushalte gezet.
Na het ontbijt maar weer teug gereden naar de opgegeven camperplaats, Dit bleek een enorme wijnopslagplaats te zijn waar je met de camper op de parkeerplaats mocht staan maar verder waren er geen faciliteiten. Daar zat ik niet echt op te wachten want ik was al zoveel dagen zonder stroomaansluiting geweest en ik wilde ook eindelijk wel weer eens douchen, dus maar weer verder zoeken. Toen kwam ik op Internet een pracht van een camping tegen Forest Camp. Was nog wel weer 65 km rijden, maar vooruit dan maar. Wel een weg door de heuvels en het wegdek bestond alleen maar uit steengruis. Oké veel gas geven als je naar beneden gaat dan kom je zo hoog mogelijk op de volgende helling enz. enz. Na heel wat stijgingen en dalingen arriveerde ik bij Forest Camp. Alleen was het hek dicht en hoe gek het ook klinkt ik had niet anders verwacht want altijd mee zitten das te gemakkelijk.

Er waren twee kleine meisjes die het hek open deden, maar verder gebeurde er helemaal niets. Ik hoorde wel mensen praten maar er kwam niemand. Na een kwartier had ik het wel gehad en deed het hek helemaal open omdat ik dan voorbij het hek kon draaien om weg te gaan en gelijk een enorme aanloop nemen om de eerste helling met grind weer op te komen. Dus ik vol gas het hek uit de helling op, maar het grind werd steeds meer en de camper begon halverwege door te slippen en dan kun je het wel vergeten. Allen remmen vast en ontkoppelen dan maar weer. Toen kwam er een grote luxe auto naast mij in het gras staan en de man vroeg in half Duits en half engels wat ik van plan was. Ik legde uit dat ik een camping zocht voor een aantal nachten. Hij gaf aan dat het seizoen voorbij was en dat het camp gesloten was. Maar hij bleek de eigenaar te zijn en stelde voor dat ik achteruit naar beneden ging en dan op het camp ging staan. Ik zei ja maar ik heb wel elektra nodig vanwege de insuline en dat ging hij regelen. Toen ik vroeg wat dat per nacht ging kosten zei hij helemaal niks want ik heb in het seizoen al genoeg verdiend dus die paar centen maakt het verschil niet. Nou aardig of niet aardig, hij gaf me ook de sleutel van een bungalow dan kon ik daar naar het toilet en douchen. Mooi toch, ik weet niet wat ik heb want de man van het vorige camp wilde ook al geen geld en onderweg wou ik wat druiven kopen bij zo’n stalletje en die kreeg ik ook al voor niks ??

Vrijdag 31 augustus 2018

Vandaag na al die kilometers niet veel gedaan.

Zaterdag 01 september 2018

Vandaag naar die wijn opslag geweest waar ik het eerder over had. Dit is een wijnopslag ondergronds met een lengte van tweehonderd kilometer en breed 50 kilometer. Er liggen 1,5 miljoen flessen wijn buiten de vaten en ze doen hier ook de opslag voor koningshuizen, sultans etc. als je maar veel geld hebt. Voor schoonmaaksters is het verboden terrein want er mag niet afgestoft worden. Je kon er met de auto inrijden en de trip duurde ongeveer een uur. Hier bleek dat Link dan toch maar een angsthaas in het donker is want hij piste niet in zijn broek maar wel over mijn stoel. Dat is lekker als je instapt en je ziet zelf niks.

Morgen 02 september 2018 ga ik weer vertrekken richting Roemenië. Tot dan.............